Na mijn bezoek aan Saint-Suzanne rij ik tegen de avond naar Château-Gontier. Daar ergens aan de rivier de Mayenne moet ik L’écluse La Roche du Maine zien te vinden. ‘Attention un peu difficile à trouver’ staat er in mijn draaiboek voor deze week. Wie echter zoveel mogelijk langs de rivier blijft rijden gaat het zeker vinden. De Mayenne vormt samen met de rivier Sarthe de rivier de Maine die bijdraagt aan de watertoevoer van de Loire.
Op de locatie van Toue Mayenne ontmoet ik Yann Peres, eigenaar en bouwer van deze bijzondere boten. Hij lijkt er samen met z’n vrouw en een goede vriend te wonen. De locatie is bijzonder en straalt een aparte sfeer uit. Of dat nu komt door het geruis van het water wat van de barrage omlaag klettert of de oude watermolen die midden in de rivier staat, ik weet het niet, het is er anders. ’s Avonds tegen de schemering zit ik op het dek van de Toue mijn verhaal van vandaag te schrijven. De vriend van Yann is aan het vissen onder de barrage, verder zie je er niemand. Het voelt nog steeds bijzonder en ik ervaar dat wij travellers deze momenten zoeken. De sfeer, de locatie, de rivier, het water lijkt alle andere geluiden te absorberen, het is er echt geweldig. Mijn avondmaaltijd bestaande uit radijs, stokbrood en wijn smaakt lekkerder dan ooit. Voor een winkel of eten moet je echt terug naar Château-Gontier maar daar pas je voor op zo’n bijzondere locatie.
Maar eerst het verhaal van de Toue’s. Deze oude houten platbodems zijn door Yann Peres samen met zijn beste vriend verbouwd tot een soort van ‘Cabana’ (Toue Cabanée – in het engels ‘with a cab’) op het water. Binnen in de Toue vind je een prima bed, zitbank, tafel met stoelen, een kleine keuken met stromend water en een campingtoilet. Verder is er een koelbox met koelelementen. Voor de veiligheid is het beter deze niet op gas te gebruiken. Er is stroom aanwezig al zul je geen stopcontacten gaan vinden. Je zou een Toue wat betreft inrichting het best kunnen vergelijken met een soort van caravan op het water. Comfort en mogelijkheden komen dicht bij elkaar. De Toue’s liggen in de rivier Mayenne net boven Château-Gontier en zijn allen voorzien van een krachtige motor waarmee je als je wilt ook de rivier kunt afvaren. Yann heeft inmiddels 6 Toue’s gebouwd waarvan er één midden op de rivier ligt en eentje volledig open is, dus zonder echte cabine.
De voormalige platbodems zijn ruim en hebben een groot voordek met banken en een plat gedeelte waar je lekker op kunt liggen als je ergens op de rivier wilt gaan liggen dobberen. Door het stromende water heb je er nauwelijks last van muggen. Tegen de schemering komen de vrienden van Yann terug met hun roeibootje uit de barage en lijken beet te hebben gehad.
Zonder schroom wordt er een ‘silure’ (meerval) van 1 meter 62 aan de kant gehaald. De vis weegt ruim 40 kg. In Nederland is de vis beschermd, hier in Frankrijk op de rivier de Mayenne duidelijk niet. De hardheid is dat de vis terwijl ik er bij sta redelijk ruig dood wordt gemaakt. De details zal ik besparen maar je staat er met verbazing bij te kijken. “Hij smaakt sowieso niet“, leggen beide vissers mij uit. Deze vis is echt veel te groot voor deze rivier en vreet heel veel jonge vis die juist wel wordt gevangen voor consumptie. Voor velen is vis nog steeds het dagelijks voedsel. We kunnen ons het haast niet voorstellen als je daar over nadenkt. Omdat zijn ‘longen’ worden doorboord zakt hij uiteindelijk naar de bodem en dient hij als voedsel voor andere vissen. Met z’n lengte is het een grote vis. Toch worden er regelmatig ook silures van boven de 2 meter gevangen. Yann en z’n vriend kennen elkaar al vanaf hun 4e jaar en zijn opgegroeid op de rivier die voor de bevolking van de Mayenne en het gebied heel belangrijk is geweest. De meerval is er gekomen en zal nooit meer weggaan. Maar juist omdat hij een ‘moordenaar’ is in de rivier, is de wet dat je hem bij vangst niet laat leven. Het is een mooie vis zeggen ze, maar hij hoort hier niet thuis.
De verhalen die ik krijg te horen zijn prachtig. Zo ligt er een klein stukje verder aan beide kanten van de rivier een zogenaamde ‘duivelssteen’. De duivel gebruikte deze om na middernacht de rivier over te springen om de heksen uit te roeien. Het zijn maar verhalen maar met de toon waarmee het wordt verteld voel je de traditie en hoe trots deze mensen zijn op hun rivier. De meerval past niet in dat plaatje.
De mannen raden me aan om vroeg op te staan. De zon komt recht tegenover mij op boven de boomgrens. Op de rivier ligt dan meestal een dunne laag mist net boven het water, het moet prachtig zijn. Na een nachtje dobberen op het water in de rivier de Mayenne weet ik het.
De volgende ochtend zie ik de nevel boven het water, al is de zon niet te ontdekken. Door de temperatuur heb ik met de ramen open geslapen. Het enige geluid is het water wat in de verte omlaag klettert bij de barage en dit werkt beter dan welk slaapmiddel dan ook. Het is nu heerlijk koel en de lichte mist maakt het tafereel alleen nog maar mooier. De avondmaaltijd die nu als ontbijt dient, smaakt wel anders.
Vandaag ga ik op m’n mountainbike het onverharde fietspad af richting Laval. Voorbij Laval richting de plaats Mayenne wordt de rivier smaller, krijgt hij meer bochten en volgens Yann steeds mooier. Het wordt inderdaad een prachtige tocht over een schitterend natuurpad wat voor iedere ervaren fietser prima is te doen. Dunne bandjes zijn echter niet aan te raden. Je rijdt over onverharde paden met soms heel wat losse stenen. De kans op lek rijden is dan groot net als op plekjes onder de bomen waar het vroeg in de ochtend nog glibberig kan zijn.
Het fietspad is meer dan honderd kilometer lang en loopt van Angers tot ver boven Mayenne. De meningen zijn verdeeld, maar inmiddels zou je tot aan Mont Saint-Michel moeten kunnen doorfietsen. Het fietspad is in ieder geval prachtig en moet je echt een keer beleven als je hier in deze mooie streek op vakantie gaat. Je rijdt langs en boven de rivier, het uitzicht verveelt nooit, zelfs als ik in de middag via hetzelfde pad terug fiets richting de Toue. De barrage’s met de molens en de sluizen zijn bijzonder en passen in het landschap. Op twee plekken aan de route vindt je een klein restaurantje in een sluiswachtershuis. Onderweg kom je alleen andere fietsers en vissers tegen die vrijwel allemaal met meerdere hengels tegelijkertijd aan het vissen zijn. De mensen zijn er buitengewoon vriendelijk en willen graag weten wat een ‘hollandais’ naast fietsen hier komt doen.
De rivier de Mayenne is een ‘must see’ in dit nog redelijk onbekende gebied. De natuur is er mooi en varen op de rivier is prachtig. De vele sluisjes waar je door komt zijn leuk om te ervaren. Binnen nu en een paar jaar liggen er ook Toue’s in de plaats Mayenne. Dan kun je in twee richtingen de rivier op en af varen. Tegen de avond neem ik afscheid van de rivier en de vrienden van Yann. Beide zal ik niet snel vergeten en leveren mooie herinneringen op.
Henk is Internet Entrepreneur, founder van Dutchcowboys en daarnaast tech en travelblogger, fotograaf, visual storyteller en bovenal een digitale nomade. Je maakt Henk vooral blij met bijzondere auto's, verre reizen en coole gadgets. Zijn grootste passies zijn echter innovatie, creativiteit en duurzaamheid.
Verder lezen over Frankrijk
Winter05.12.2024
Natuur21.11.2024
Stedentrips06.11.2024
Ontspanning23.10.2024
Algemeen15.10.2024
Winter06.10.2024
Zomer12.08.2024
Zomer22.07.2024
