Het is droog en onze gidsen Olivier Guilbert en Laurent Mancone geven groen licht om eindelijk een mountainbiketocht door de bergen te maken. Het aantal mogelijkheden in Méribel is groot. De liften brengen je naar vrijwel iedere plek die je maar wilt. Vanuit het dal, maar ook vanaf de bergdorpen zijn er heel veel uitgezette routes voor zowel beginnende mountainbikers (groen) tot avontuurlijke downhill tracks voor echt ervaren bikers (zwart). Wat dat betreft zijn er wel overeenkomsten met skiën. Mountainbiken is een sport die je niet ongetraind kunt doen. Beide gidsen zijn opgegroeid in dit gebied en hebben ondanks hun nog jonge leeftijd veel ervaring.
Je wordt ook wel jaloers op deze mannen die van hobby hun beroep hebben gemaakt en dagelijks door de overweldigende natuur rijden. De seizoenen zorgen ook voor hen voor afleiding. Zo zijn er nu ook downhill wedstrijden in de sneeuw. Olivier is echte downhill expert en doet mee aan de wedstrijden. Laurent heeft ondanks zijn nog jonge leeftijd een bijzonder rol in downhill competities. Het is verantwoordelijk voor het parcours en de veiligheid van de mountainbikers. Bij de sport gebeuren ondanks alle voorzorgsmaatregelen nog steeds ongelukken. Met 50 km per uur en harder je van een berg af laten knallen is ontzettend cool maar een klein stuurfoutje is hier al snel fataal.
Onze tocht maken we vanuit het dorp waarna we met een van de gondelliften van Méribel omhoog gaan naar het tussenstation van de Tougnète. Van daaruit biken we richting het Lac du Tuéda. Het meer is tevens de ingang naar het eerste en oudste ‘Parc National’ in Frankrijk wat in 1962 werd toegewezen. De omgeving is al even mooi. Ook vandaag geldt dat we liever zon hadden gehad. Maar de wolken soms om je heen, dan weer boven of onder je geven je toch een bijzonder gevoel.
Het mountainbiken is er fantastisch. Een van onze reisgenoten schrijft voor een e-bike magazine en heeft een e-bike, maar deze is nog zo nieuw dat de batterij eerst nog had moeten worden opgeladen. Voor hem is het extra werken want deze fietsen zijn aanzienlijk zwaarder. E-bikes nemen ook hier in deze gebieden snel toe in populariteit. De gemiddeld 250 kW extra power biedt net meer om ook langere en steilere hellingen te nemen voor minder ervaren bikers. Je moet nog steeds wel fietsen, het is geen motor en hoe langzamer je fietst hoe minder ondersteuning. Wat dat betreft zijn er nog wel wat misverstanden.
De omgeving van het Lac du Tuéda is al even mooi. Het is een klein dal waar je wordt omringd door de natuur en de bergen. In de winter ligt hier minimaal 1,5 meter sneeuw, vertelt onze gids. Omdat er niet wordt geskied op deze plek is de sneeuw op z’n mooist. Wel zie je veel sporen van dieren, vertelt hij. Ook dan is het genieten. Nadat we het meer en de omgeving hebben verkend is het op de mountainbikes downhill naar het dorp via goed aangegeven tracks. Daar pakken we nog even de gondellift voor een in restaurant l’Arpasson.
Aan het einde van de middag genieten van een spa en wellness in het grote sportcentrum in Méribel. Dit is 1992 geopende multisportcentrum voor de Olympische Winterspelen van Albertville heeft o.a. een (Olympische) ijshockeyhal, een klimbaan, een binnen- en buitenzwembad en sinds 2008 ook een spa en wellnesscentrum waar we een massage krijgen en genieten van de sauna en de bubbelbaden. Volledig relaxed keren we terug naar ons hotel voor een volgende inspanning die voor ons achteraf wel als ‘het moment’ hier in Méribel blijkt te zijn.
Samen met berggids Nicolas gaan we te voet naar een van de andere bergtoppen. Na een korte rit met zijn busje komen we aan in Les Allues waar we boven in het dorp parkeren. Nicolas gaat met ons boven een fondue in de natuur bereiden met alleen regionale producten. Dat betekent dat we alles wat we gaan eten mee naar boven moeten nemen.
Het bergpad wordt al snel steil. Het tempo gaat omlaag en we moeten kleine pasjes maken van Nicolas. Dit is zijn werk en zijn leven, vertelt hij. Hij organiseert deze tochten het gehele jaar door voor kleine en grotere groepen. Daaronder vallen dit soort tochten, maar ook in de winter dagtochten in de sneeuw tot 2850 meter hoogte. Zodra het echt alpinisme wordt draagt hij het over aan ervaren gidsen. Dat is niet mijn ding, vertelt hij. Zijn roots liggen in Normandië maar al jong werd hij gefascineerd door de bergen. Nicolas is 52 en doet dit werk nu al 26 jaar en nog steeds met heel veel plezier.
In de natuur vinden we overal bloemen. Gelukkig stopt hij vaak om uitleg te geven. Zijn passie in de verhalen die hij vertelt is voor ons allen voelbaar. Voelbaar is ook het omhoog klimmen. De sauna heeft er voor gezorgd dat onze poriën openstaan, wat in combinatie met de vochtigheid en de lichte mist ervoor zorgt dat onze brillen beslaan van de transpiratie. Je merkt nu pas goed hoe zwaar wandelen in de bergen kan zijn en dat je altijd moet zorgen voor extra warme en droge kleding.
Als we eenmaal op plek aankomen waar Nicolas ons gaat verrassen is het genieten in het kwadraat. De plek ligt ergens onder de top van deze kleinere berg en is een minidalletje met heel veel bomen. Nicolas heeft een verrassing en wil ons het uitzicht naar de Mont Blanc laten zien. Het is zijn spel, want op de plek waar we dit uitzicht moeten krijgen kijken we aan tegen de wolken om ons heen. Bij helder weer kun je hem zien, glimlacht hij. ‘Vinden jullie hem ook zo mooi?’. We spelen mee, het moment is bijzonder. Ook hier krijgen we weer uitleg over de bloemen.
Daarna beginnen de voorbereiding voor ons diner aan de picknicktafel. Nicolas heeft speciaal voor ons zelfs glazen meegenomen, want we doen ook een wijnproeverij, zegt hij. Een seconde later tovert hij 3 flessen wijn uit een andere rugzak. Langzaam begrijpen we waarom die rugzakken zo zwaar zijn. Op het menu staat verder een fondue van witte wijn met de lekkerste kaas die je hiervoor kunt krijgen, de reblochon. Hij heeft 3 hele kazen meegenomen, na zo’n inspanning is een halve kaas per persoon voldoende. Gedroogde champignons en wat peper maken het af. Verder staan er wat gedroogde worsten op het menu als voorgerecht.
Terwijl de fondue wordt klaargemaakt proeven we de wijnen van Philippe Grisard. Het is genieten in het kwadraat. De omgeving, de verhalen van Nicolas, alles lijkt hierboven te kloppen. De natuur werkt ook mee, regelmatig komen er flarden mist voorbij die de omgeving alleen nog maar mooier maken. Als het langzaam donkerder wordt, ruimen we alles op en dalen we terug naar ons vertrekpunt. Nicolas geeft ons mijnwerkerslampen om goed de weg terug te vinden op de steile paden. Toch moeten we ze uit doen en een worden met het donker. De witte plekken die je op het pad kunt onderscheiden zijn stenen en het is waar. Na verloop van tijd wennen je ogen aan de duisternis en wandelen we langzaam omlaag. Voor iedereen die naar de omgeving in Méribel gaat kunnen we echt adviseren om een tocht met Nicolas te gaan maken. Het is een ervaring die je niet snel meer vergeet.
Henk is Internet Entrepreneur, founder van Dutchcowboys en daarnaast tech en travelblogger, fotograaf, visual storyteller en bovenal een digitale nomade. Je maakt Henk vooral blij met bijzondere auto's, verre reizen en coole gadgets. Zijn grootste passies zijn echter innovatie, creativiteit en duurzaamheid.
Verder lezen over Frankrijk
Winter05.12.2024
Natuur21.11.2024
Stedentrips06.11.2024
Ontspanning23.10.2024
Algemeen15.10.2024
Winter06.10.2024
Zomer12.08.2024
Zomer22.07.2024