Het Engelse vakantieleven in Portugal

We winden er geen doekjes om: Villamoura (Algarve, Portugal) lijkt bijna helemaal herschapen voor toeristen, Engelse toeristen met name – met dank aan de EU. Van het eertijds ongetwijfeld schilderachtige vissersplaatsje aan de Atlantische Oceaan is praktisch niets meer over en dat is verdraaid jammer, vinden wij.

Wat geeft nou een beter vakantiegevoel dan de dag te beginnen met het achteroverslaan van een supersterke espresso aan een witte formica tafel in zo’n authentiek rommelig koffiebarretje op de hoek, waar de authentieke Portugezen zelf ook binnenwandelen? Net of je er dan ook even bij hoort. En de koffie is hier overal zo verrassend goed, ervaren wij vanuit ons Vila Rosinda van Topic Travel! Nespresso is er niks bij.

Hotels

Vlak aan de kust domineren de hoge hotels (Vilamoura heeft er 78!) en rond de jachthaven wisselen gezichtsloze restaurants en kledingwinkels elkaar af. We nemen er een kijkje vlak voor het drukke zomerseizoen en dan valt op dat als er geen mensen zijn, er ook niets te beleven of te zien valt.

Gelukkig is een strand een strand en de zee de zee, daar kan niets aan worden verknoeid worden. We ontdekken twee strandtentjes aan de Alameda Praia da Marina, op steenworp afstand van elkaar. Met het eerste is helemaal niks mis, maar de tweede, Purobeach, is toch meer onze smaak: die van lekker luxe loungen.

Hemelbedden

Ons getrainde oog valt meteen op de supersize hemelbedden met kussens. Er zijn er nog een paar vrij! Mijn praktisch ingestelde partner schudt meteen zijn hoofd. Veel te duur. O ja? Wedden dat dat meevalt, in deze crisistijd, in Portugal, in het voorseizoen? Ik haal de ober erbij en die zegt, alsof het niks is: ‘100 euro. Met een fles champagne.’  Mijn partner grijnst: 1-0. Dan maar de ‘gewone’ ligbedden, op nog geen tien meter van de vloedlijn. We krijgen daar absoluut geen spijt van en nemen maar al te graag genoegen met een glaasje uitstekende chardonnay.

Vilamoura mag dan geofferd zijn aan het massatoerisme, wij moeten toegeven dat we er in sportieve zin ook van hebben geprofiteerd. Nooit zo’n mooie fitnessroute gezien, speels verwerkt in de groene reep die het verkeer op de Avenida Vilamoura XXI scheidt in komend en gaand. Hier joggen is een feest, zelfs voor mij die liever lui dan moe is. Dit concept moet naar Nederland! Waarom zijn wij in het veel rijkere Nederland al blij met een pannaveldje? Wat een armoe.

De authentieke espresso hebben we overigens wel gedronken, op meerdere plaatsen in het binnenland. In Messines bijvoorbeeld, waar de tijd wel stilstaat. Hier waren we pakweg twintig jaar geleden met vakantie, en de baas van het plaatselijke supermarktje herkent ons nog! Dat zijn de leuke dingen. De Algarve heeft ze, je moet ze alleen weten te vinden.