De vakanties staan weer voor de deur. Het is alweer juni en na de Pinksterdagen zullen velen zich al beginnen te verheugen op een paar weken zon, als ze dat nu al niet doen. Het aantal landgenoten dat in een elektrische bolide rondrijdt groeit aanzienlijk. Dit betekent dus ook dat steeds meer mensen met een EV op vakantie gaan. Dat is nog niet zonder uitdagingen. Vorig jaar ging ik zelf al een week naar de Alpen, op bezoek bij de Tour de France, met een EV. De uitdagingen waar je op een dergelijke reis voor komt te staan, zijn ook dit jaar nog altijd actueel. Zonder de juiste mindset en een goede planning (waar en wanneer kan en moet ik een laadpaal opzoeken) wordt de uitdaging nog veel groter en kan een rustgevende vakantie zomaar ontaarden in een stressvolle onderneming.
Samen met een vriend maakte ik een roadtrip door de Eifel in een Opel Mokka-e. Een EV met een 50 kWh accupakket en een theoretisch bereik (WLTP) van 285 kilometer. Over de WLTP-cijfers is al veel gezegd en geschreven. In de praktijk komt het er op neer dat vrijwel geen enkele EV dat bereik ook daadwerkelijk waarmaken. In heuvelachtige gebieden, zoals de Eifel, speelt ook het continue klimmen en dalen een grote rol. Bergop gebruikt elke auto, ook een EV, meer energie dan op vlakke wegen. Tijdens onze tweedaagse roadtrip kwam het gemiddelde bereik van de Mokka-e uit op zo’n 200 kilometer.
De Opel Mokka-e is een heerlijke auto om lekker rustig door het Eifellandschap te toeren. Het grote voordeel van een EV is dat hij uitermate stil is. Een welkome afwisseling tussen alle ronkende en soms bijzonder veel lawaai producerende brandstofmotoren van de vele auto’s en motoren die op een zonnige dag in de Eifel rondrijden.
De Opel Mokka-e is een compacte SUV van de Stellantis groep. Uiterlijk heeft hij veel weg van de Peugeot (e-)2008. Dat is niet zo vreemd, aangezien Opel en Peugeot al jaren ‘bij elkaar horen’. Het rijcomfort van de Mokka-e is zeer goed te noemen. Verwacht geen race-bolide. Daar kun je ook niet zoveel meer op de veelal kronkelende wegen in de Eifel. Al doen sommige automobilisten anders vermoeden. Het blijft natuurlijk Duitsland, het land van ‘gas erop’.
De Mokka-e is gemaakt om lekker rustig te toeren. Geen stress, heerlijke stoelen en prima rijprestaties. Met zijn 136 pk vermogen en een koppel van 260 Nm is hij weliswaar minder krachtig dan bijvoorbeeld de Peugeot e-2008, maar hij kan elke helling zonder problemen aan. De topsnelheid, die we tijdens de roadtrip over Duitse B-, L- en K-wegen uiteraard niet konden ’testen’ is begrensd op 150 km/h.
Voor onze elektrische Eifeltour hadden we een roadtrip uitgestippeld van zo’n 400 kilometer, verdeeld over twee dagen en met 11 bezienswaardige tussenstops. Alles daarover kun je hier lezen. Ik focus mij in dit artikel dan ook specifiek op de ‘laadplanning’ en de ervaringen die we tijdens de roadtrip met de Opel Mokka-e opdeden.
Naar aanleiding van een eerdere vakantie-ervaringervaring, in 2021, met een EV, wist ik al dat een reis met een elektrische bolide altijd moet starten met een goede laadplanning. Na het uitstippelen van de route ben ik dus aan de slag gegaan met het zoeken naar laadpalen op de route. In theorie zouden wij, gezien het WLTP-bereik van de Opel Mokka-e, elke dag maar één keer hoeven te laden. De praktijk is echter iets anders. Omdat je nooit precies van tevoren weet wat je onderweg tegenkomt – zoals drukte bij laadpalen, omleidingen en spontane routeveranderingen – is het verstandig om meer mogelijke laadpalen te zoeken. Wij kozen voor een routeplanning waarbij we ongeveer elke 50 kilometer een laadpunt inplanden, waar mogelijk natuurlijk ook op de locaties van de bezienswaardigheden. De gouden regel wanneer je met een EV op pad gaat is immers ‘Parking is charging!’
Voor het maken van die planning gebruikte ik Google Maps en de apps van Shell Recharge en Maingau. Die laatste is van ‘Duitse’ komaf en heeft dus vooral ook in Duitsland een groot aanbod van laadpalen. Dat is meteen de eerste waardevolle tip. Zorg dat je altijd een laadpas meeneemt uit het land of de regio van je bestemming. Daarmee voorkom je dat je bij een laadpaal staat waar de laadpas van FastNed, Vattenfall of Shell Recharge niet geaccepteerd wordt. Daar kom ik straks op terug. Bij het plannen van de laadstops stelde ik de apps zo in dat alleen laadpalen met een capaciteit van 11 kW of meer getoond werden. Zo voorkom je dat je bij een ultra-langzame laadpaal terechtkomt. Urenlang wachten is niet wat je wilt tijdens een roadtrip.
Het maken van de laadpaal planning voor onze elektrische Eifeltour kostte mij uiteindelijk zo’n twee uur. Tijd die je tijdens de roadtrip, wanneer je vooral wilt genieten van het landschap en al haar bezienswaardigheden, natuurlijk niet wilt verliezen. Ik probeerde de laadpunten zo veel mogelijk in de buurt van de tussenstops te zoeken. Dat lukte helaas niet overal. Bij de Dreimühlen Wasserfall, de Wallenborn Geysir, Burg Eltz en bij de Kaiser Wilhelm Turm zijn (nog) geen laadpalen voor EV’s. Maar goed, zoals gezegd, hadden we op de route voldoende laadpunten en -stops gepland.
Gedurende de trip werd wel duidelijk dat de planning en realiteit niet altijd overeenkomen. Dat wil zeggen, de verschillende apps van de laadproviders tonen niet altijd álle aanwezige laadpalen en soms ook laadpalen die er niet (meer), of niet bereikbaar, zijn. Dat eerste kan natuurlijk te maken hebben met het plaatsen van nieuwe laadpalen. Daar zijn alle landen en providers volop mee bezig. In die gevallen bleek Google Maps, als we op een tussenstop of onderweg door een stad of dorp reden, nog het meest actueel.
Het tweede verschil, de verdwenen of onbereikbare laadpalen, is minder leuk. Soms worden namelijk ook laadpalen in de apps getoond die bij bedrijven staan, maar wel openbaar zijn omdat medewerkers daar moeten kunnen laden. Echter, die zijn dan vaak niet te gebruiken door ‘wildvreemden’.
Wij startten onze Elektrische Eifeltour vanuit Malmedy, uiteraard met een volledig opgeladen accu (100 procent, 296 kilometer). Voor de trip hadden wij diverse laadpassen bij ons: Travelcard, Vattenfall, Shell Recharge en Maingau. Op de eerste tussenstop, in Monschau, konden we prima laden bij het LadeNetz laadpunt op de grote parkeerplaats van Glashütte, vlak bij het centrum van het dorp. Na drie kwartier door het dorp gestruind te hebben was de accu van de Opel Mokka-e, die bij aankomst nog op 90 procent (260 kilometer) stond, weer volledig opgeladen met onze Travelcard laadpas.
Op de tweede tussenstop, in Blankenheim, kregen we te maken met de eerste ‘hickup’. De primaire laadpas, van Travelcard, werd door de laadpaal van e-Netz op de parkeerplaats langs de doorgaande weg (B258) aan de Klosterstrasse (bij het meertje) niet geaccepteerd. Dat gold ook voor de passen van Vattenfall en Shell Recharge. De laadpas van Maingau deed het wel. Daarmee werd direct het bewijs geleverd dat het verstandig is om een ‘lokale’ laadpas mee te nemen. Zo konden we Blankenheim een half uur later weer verlaten met 94 procent accucapaciteit (280 kilometer).
Bij de volgende bezienswaardigheid, de Dreimühlen Wasserfall, zo’n 32 kilometer verder, was helaas geen oplaadpunt bij de parkeerplaats of in de buurt. Omdat wij Blankenheim zo goed als ‘vol’ verlieten, was dat echter geen probleem. We arriveerden bij de watervallen met nog 78 procent accu (218 kilometer).
In Gerolstein, 22 kilometer voorbij de watervallen, stond bij het station een laadpaal van Westenergie, aangeboden door de Stadt Gerolstein. Mooi initiatief dat, zo weet ik uit ervaring, door steeds meer Duitse steden geadopteerd wordt. Echter, de laadpaal had geen RFID-lezer voor onze laadpassen. Je kon er wel betalen met een creditcard of paypal, maar daarvoor moest je dan wel eerst een app van Westenergie downloaden en een account aanmaken.
Dat leek een formaliteit. De app was binnen enkele minuten geïnstalleerd. Het aanmaken van een account met betaaloptie (het koppelen van een creditcard) bleek echter een grotere drempel. Zo groot dat het ook na drie pogingen niet lukte omdat de app bij het autoriseren van de creditcard bleef vragen om verificatie via de Rabo-scanner, die we niet bij ons hadden. Prima voor de veiligheid van het betaalverkeer natuurlijk, maar in ons geval erg onhandig. Toch wel een misser van de Stadt Gerolstein en Westenergie, als je het mij vraagt. Plaats gewoon, zoals vrijwel alle providers, laadpalen MET een RFID-scanner!
Gelukkig hadden we in Gerolstein nog een alternatieve laadpaal op onze planning staan. Bij het bureau van de lokale Polizei. Die hebben we nog kort even getest en dat werkte prima. Echter, door de verloren tijd konden we daar niet meer te lang blijven wachten. Dus, effe tien minuten op een terrasje voor een glaasje overheerlijk Gerolsteiner – nee, dat is geen bier maar mineraalwater – en door naar de volgende tussenstop. De accu van de Opel Mokka-e stond bovendien nog op 69 procent (180 kilometer).
Van de Wallenborn Geysir, 20 kilometer verderop, wisten we al dat daar geen laadpaal stond. Met nog 63 procent (158 kilometer) op zich geen probleem, aangezien we, inclusief de laatste tussenstop van de dag, bij de Geierlay hangbrug, nog maar 80 kilometer hoefden te rijden tot onze overnachtingsplaats in Kastellaun. Ook met het grimmige verloop van het resterende EV-bereik – het verschil tussen WLTP en de werkelijkheid – was dat nog makkelijk te doen.
Bij de Geierlay hangbrug kregen we een leuke verrassing. Hoewel er in het dorpje bij de hangrug, Mörsdorf, volgens de laadapps, geen laadpalen zouden zijn, stonden die er wel degelijk. Dat zagen wij bij het binnenrijden van het dorp op het navigatiesysteem van de Opel Mokka-e. Een meevaller dus. In totaal heeft de auto daar zo’n anderhalf uur aan de lader gehangen. Dat was de tijd die wij nodig hadden voor de wandeling van en naar de Geierlay hangbrug. Meer dan voldoende om de accu van de Mokka-e, met een laadsnelheid van 15 kW, weer naar 78 procent (214 kilometer) te tillen. Daardoor hoefden we in Kastellaun, onze overnachtingsplek amper 12 kilometer verder, niet op zoek naar een laadpaal.
Dat brengt me ook meteen bij een volgende tip. Wij maakten de roadtrip in het weekend van Hemelvaart. Er zijn ook in de Eifel een aantal hotels die een of meerdere parkeerplekken met laadpalen hebben, maar die moet je wel (ruim) van tevoren reserveren. Zeker tijdens drukke (vakantie)periodes.
Op de tweede dag lag onze eerste tussenstop, Burg Eltz, weer op een locatie zonder laadpalen. Daar aangekomen, na een rit van 40 kilometer, had de Opel Mokka-e nog 56 procent accu (140 kilometer) over. Na een wandeling naar het kasteel was het tijd voor de volgende etappe, naar een van de meest pittoreske dorpjes van Duitsland, Monreal. Een etappe van bijna 80 kilometer over binnenwegen. Maar wel met een extra laadstop op weg daar naartoe. Gezien de resterende accucapaciteit van de Mokka-e, besloten we bij een fastcharger te gaan opladen. In Mayen, vlak bij Monreal, stond er een van EnBw bij een lokale Mercedes-Benz dealer. Daar kon onze Mokka-e met 75kW opgeladen worden. In de tijd die we daar moesten wachten, hebben we even wat inkopen gedaan bij een ReWe supermarkt. Het is altijd fun om lokale specialiteiten in te slaan.
Een klein uur later, met de accu op 97 procent (290 kilometer) waren we klaar voor de volgende drie tussenstops, Monreal, de Kaiser Wilhelm Turm – op het hoogste punt van de Eifel (747 meter) en Europa’s grootste beweegbare Radiotelescoop in Effelsberg, met een diameter van 100 meter. Op die route hadden we ook nog enkele laadpalen gepland, maar die hadden we niet meer nodig voor het voltooien van de roadtrip.
Aan het eind van de dag was het tijd voor de laatste etappe, de terugreis naar Limburg. Voor ons zo’n 140 kilometer. Daarom besloten we de Mokka-e in Euskirchen nog even bij te laden op de parkeerplaats van een lokale McDonald’s. Net als in Nederland staan daar vrijwel altijd ook een of twee laadpunten. Daarmee kwam een einde aan onze tweedaagse elektrische Eifeltour.
Al met al mogen we wel concluderen dat een roadtrip met een EV door de Eifel, ook met een bolide die geen 400+ kilometer bereik heeft, goed te doen is. Uiteraard zijn er wel een aantal zaken waar je rekening mee moet houden vóórdat je vertrekt. Die heb ik al beschreven, maar ik zal ze kort nog even opsommen.
Reserveer tijdig een hotel. Dan heb je de meeste kans dat er nog kamers beschikbaar zijn in hotels die een laadpunt voor EV’s hebben. Dat is overigens een optie bij de zoekcriteria van de meeste boeking-sites.
Monschau
Ladenetz, Burgau 15 (max 11kWh)
Blankenheim
Energie Nordeifel, Klosterstrasse (max 7 kWh)
Gerolstein
Mennekes, Raderstrasse 15 (max 7 kWh)
Geierlay
Amperio, Kastellaunerstrasse 16, Mörsdorf (max 22 kWh)
Mayen
EnBw fastcharger, Polcher Strasse 140 (max 150 kWh)
Euskirchen
EWE Go, Von Siemens Strasse 6 (max 22 kWh)
