Vorige week ben ik in Doel in België geweest. Een dorp dat moet wijken voor de uitbreiding van de Antwerpse haven. Op een handjevol inwoners na, is het dorp vrijwel uitgestorven. Met planken dichtgetimmerde huizen boordevol graffiti en een kerncentrale als uitzicht maakt dit een geweldig dorp om eens te bezoeken. Als fotograaf bedoel ik dan.
Na een uurtje in de auto gezeten te hebben kwam ik aan in Doel. Bij het kruispunt voordat je het dorp binnenrijdt, stond meteen een metershoog bord met informatie en diverse waarschuwingen. In de verte zag ik de kerncentrale al liggen. Ik was reuze benieuwd wat ik ging aantreffen. Ik had al wat informatie op het internet gevonden en wat filmpjes via YouTube bekeken, maar in het echt is het toch anders. Eenmaal in het dorp aangekomen zag ik werkelijk overal om me heen leegstaande huizen met graffiti en de nodigde puinhoop. De auto geparkeerd en meteen de camera uit mij tas gehaald. Aangezien ik alleen ben had ik van te voren al besloten om uitsluitend de panden van de buitenkant te fotograferen. Buiten het feit dat je in veel gevallen de wet overtreedt door ergens naar binnen te gaan, vind ik het simpelweg te gevaarlijk. Je weet namelijk nooit wie/wat je binnen aantreft.
Door wat rond te lopen in het dorp kom je de prachtigste dingen tegen. Van graffiti die over de gehele gevel is aangebracht tot een leeg tankstation met de nog aanwezige pompen. Een enkele keer kom je nog een bewoonbaar huis tegen. Er hangt dan een soort van pamflet op de raam of je ziet het aan de spullen die netjes op de vensterbank gezet zijn.
Het dorp is gelegen aan de Schelde waardoor ik aan de kade ook een kijkje wilde nemen. Ik kan me voorstellen dat dit vele jaren geleden een mooi dorp moet zijn geweest zo aan het water gelegen. Je kijkt prachtig weg over het water en ziet veel boten passeren. Er zijn bankjes aanwezig waar wat ouderen zitten en een praatje maken met elkaar. Heel bizar omdat ik iets daarvoor nog naar half afgebroken huizen heb staan kijken en niemand tegenkwam.
De kerncentrale oogt nu zelfs ook iets vriendelijker. Het meest vreemde vond ik toch wel het café/restaurant wat in een molen is gelegen. Bij binnenkomst waren alle tafels bezet door bejaarden die zich voor mijn gevoel speciaal uitgedost hadden voor deze lunch. De heren hadden nette pakken aan en de vrouwen droegen typische oma-jurkjes (je weet wel met van die bloemetjes). Wanneer ze uit het raam keken zagen ze rechts de kerncentrale en links een dichtgetimmerd dorp liggen. Niet echt het ideale plaatje zou je zeggen. Dit waren geen toeristen maar mensen uit nabijgelegen dorpen die hier gezellig samen kwamen.
Wanneer je het leuk vindt om eens aan Urbex fotografie (fotograferen van verlaten panden) te doen, moet je hier zeker eens een kijkje gaan nemen. Zonder de panden daadwerkelijk te betreden kun je hier toch prachtige plaatjes schieten. De dag dat ik er was scheen de zon volop want ik persoonlijk minder vind. Bij dit type fotografie gaat mijn voorkeur uit naar troosteloos weer met dramatische wolken. Dat komt de woningen ten goede 😉
