Jordanië is één van de meest bijzondere landen in het Midden-Oosten. Een land met zoveel hoogtepunten: de oude stad Petra, hoofdstad Amman, wilde woestijnen en de Dode Zee. Maak een rondreis door Jordanië en ontdek de mooiste plekken van dit schitterende land!
De Nederlandse zomer is voorbij. Terwijl het buiten steeds kouder en grauwer wordt, kun jij alleen maar terugverlangen naar de zon. Daarom is dit het moment om de herfst te ontvluchten en Jordanië is het land waar je juist in dit seizoen naartoe moet. Daar is het klimaat heerlijk, tussen de 25 en 30 graden, de mensen zijn gastvrij en het eten is overheerlijk. Ga feesten op een dakterras in hoofdstad Amman, maak lange trektochten door woestijnen op de rug van een kameel, ga dobberen in de Dode Zee en slenteren langs eeuwenoude wereldwonderen: maak kennis met Jordanië!
In het hart van het Midden-Oosten ligt Jordanië, een islamitisch land met meer dan 6 miljoen inwoners. Aan westkant grenst het land aan Israël en de Westelijke Jordaanoever. Andere buurlanden zijn Syrië in het noorden, Irak in het noordoosten en Saudi Arabië in het zuiden. Pas in 1946 is Jordanië officieel onafhankelijk geworden. Toen kwam koning Abdoellah I van Jordanië aan de macht. Tot die tijd behoorde het land tot het Ottomaanse Rijk en het Britse Mandaatgebied Palestina.
Sinds de onafhankelijkheid hebben de koningen van Jordanië, nu is dat koning Abdoellah II, de rust weten te bewaren en een bemiddelingsrol binnen de regio gespeeld. Het is de reden dat de bevolking de koninklijke familie nog altijd op handen draagt, want in het Midden-Oosten zijn weinig landen te vinden die net zo vredig en modern zijn als Jordanië. En dat terwijl het land omringd is door verschillende religies, conflicten en oorlogen. Ook nu, met de onrust in Egypte, de burgeroorlog in Syrië en de opkomst van Islamitische Staat weten de Jordaniërs de onrust buiten de deur te houden. In Jordanië is nauwelijks iets te merken van de onrust in de regio. En dus gaan wij op reis!
Onze trip begint in de hoofdstad Amman. Een moderne stad in het noordwesten van Jordanië, zo’n honderd kilometer van de grens met Syrië.
In restaurant Sufra krijgen we een heerlijk welkomsdiner en maken we kennis met de regionale keuken. Meteen is duidelijk; in het Midden-Oosten is niets te veel. De bediening brengt tientallen bordjes, schaaltjes en pannetjes naar binnen. Er komt geen einde aan. We eten gerechten en hapjes als een Baba Ganoush, Humus en Libanese Taboulé. Het drinken van alcohol is geen gewoonte in Jordanië. Maar er zijn lekkere vervangende alcoholvrije drankjes te krijgen. Een cocktail van mint en citroen bijvoorbeeld.
Na een heerlijk diner is het tijd voor een avondje stappen in Amman. Het centrum van de stad bruist. Het is er hectisch maar er hangt een gezellige en vrolijke sfeer. Overal in Rainbowstreet, de straat waar ons restaurant aan ligt, lopen groepjes giechelende vriendinnen en verliefde stelletjes. Het verkeer staat volledig vast, ondanks dat het al tien uur ’s avonds is. Iedereen is op weg zijn naar een van de leuke cafés of restaurants. Wij kiezen voor het dakterras van het Landmark Hotel. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht over de verlichte stad. De jongeren van Amman komen hier naartoe om samen feest te vieren. We drinken cocktails, roken waterpijp en dansen samen met de locals op hippe Arabische muziek.
Veel tijd om Amman verder te ontdekken hebben we niet. De volgende dag verlaten we de stad en reizen naar het binnenland. We gaan naar Dana, het grootste natuurreservaat van het land: een rit door het heuvelachtige, droge landschap. Onderweg passeren we groepjes geiten, opgejaagd door hun herder. Ezeltjes scharrelen langs de weg. De chauffeur moet af en toe remmen als er een dromedaris probeert over te steken. We zien honderden olijfbomen; de heilige boom. Jordanië heeft er 15 miljoen.
Na een paar uur rijden komen we aan in het dorpje Dana. We laden onze bagage over in een aantal pick-ups, want de rest van de weg is onbegaanbaar voor gewone auto’s. Na een hobbelige en stoffige rit in de laadbak van de wagen komen we in het grootste natuurreservaat van Jordanië.
Het park ligt deels boven de zeespiegel, op 1700 meter, en deels onder de zeespiegel op 50 meter. Dana strekt zich uit van de Dode Zee tot aan Wadi Araba, een gebied van 308 vierkante kilometer. Het is een perfect plek om te hiken. We trekken onze wandelschoenen aan en gaan op pad om het gebied te verkennen. We lopen langs rotsformaties, zandduinen en door de vallei. Af en toe passeren we een huisje, gebouwd van zijlen, sjaals en golfplaten. In de kleine hutjes leven grote families. We stoppen even bij een van de woningen waar de man des huizes ons hartelijk ontvangt met een rondleiding en kopjes zelfgemaakte koffie. Jordaniërs houden van sterke en gloeiend hete koffie. Vaak op smaak gebracht met een beetje kardemom, waardoor het lekker pittig smaakt. Ook hier in het binnenland is de lokale bevolking vriendelijk en gastvrij. Ze vinden het leuk om te kletsen en vertellen graag over hun cultuur en gewoonten.
We trekken verder de vallei in. We klimmen omhoog naar een van de punten waar het uitzicht over het natuurpark prachtig is. Dit is een perfecte plek om de zon onder te zien gaan.
In de schemering zoeken we onze weg naar het hotel. Diep in het natuurreservaat ligt Feynan Ecolodge. Hier brengen we de nacht door. De ecolodge is onderdeel van een wereldwijd project van milieubewuste hotels op de meest bijzondere plekken. Het leuke aan dit hotel is de samenwerking met de lokale bevolking. De locals bakken het brood, vervoeren toeristen, maken de kamer schoon en geven rondleidingen door het natuurpark, waar ze zelf wonen. Zij kennen de bijzondere plekken waar je als toerist niet zomaar komt en kennen de verhalen van de regio. Verwacht in de ecolodge geen overbodige luxe: er is nauwelijks licht op de kamer en stopcontacten of airco zijn er niet. We zijn overgeleverd aan de rust en de natuur. Een bijzondere ervaring. ’s Avonds wordt de lodge met honderden kaarsjes verlicht. Boven op het dakterras kijken we uren naar de prachtige sterrenhemel. En wie wil kan zelfs de nacht doorbrengen in de open lucht.
Na een mooie, maar bloedhete nacht in de ecolodge is het tijd voor het hoogtepunt van onze reis: een bezoek aan de historische stad Petra. Een van de zeven nieuwe wereldwonderen en de meest waardevolle schat van het Jordanië. Meer dan 2000 jaar geleden hakten de Nabateeërs prachtige tempels en gebouwen uit de rotsen. Petra ligt in een kloof in de heuvels waardoor het goed verstopt bleef. Bijna twee eeuwen na de bouw, in 1812, werd de stad pas ontdekt.
De wandeling naar Petra is al bijzonder. Naarmate we dichterbij de stad komen en tussen de enorme hoge rotsen lopen, worden de figuren in het rode zandsteen steeds indrukwekkender. We komen langs kleine tempels en graftombes. En dan zien we ergens tussen een smalle kloof het hoogtepunt van Petra liggen: Al Khazneh, de schatkamer. Een adembenemend werk. Deze graftempel werd zo’n 85 jaar voor Christus gebouwd. Al Khazneh is 40 meter hoog en 25 meter breed.
Eenmaal in de stad kun je de omgeving op allerlei manier verkennen. Er zijn kamelen, paarden en ezels te huur waarmee je rond kunt trekken. Maar er zijn ook verschillende wandelingen te maken. Wij klimmen omhoog naar een van de mooiste uitkijkpunten. Hier hebben we een overweldigend uitzicht over de schatkamer.
We trekken dieper het zuiden in: op naar de woestijn, op naar Wadi Rum! In 2011 is het rivierdal Wadi Rum op de werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst en als we met four wheel drives het droge dal binnenrijden begrijpen we meteen waarom. Dit landschap is magisch. We rijden over uitgestrekte vlaktes met zand in de kleuren bruin, geel en rood. Steeds opnieuw doemt er een gigantische rotsenformatie van soms wel meer dan 1700 meter voor ons op. De zandstenen bergen en de zandduinen veranderen steeds van kleur. Er is zoveel te zien en het landschap is zo verrassend dat het bijna niet te bevatten is.
Af en toe zetten we de auto stil om te genieten van de stilte en de omgeving. Steeds ontdekken we iets nieuws; een prachtig uitzicht of een eeuwenoude tekening in een rotswand, gemaakt door de nomaden. Ondanks dat het bloedheet is, zo’n veertig graden, kunnen we het hier uren uithouden. Dit verveelt nooit.
Helaas moeten we Wadi Rum achter ons laten. We verruilen de woestijn voor een andere, heel bijzondere plek op het laagste punt van de aarde: de Dode Zee.
We checken in bij een van de luxe resorts aan de kust en wandelen naar de zee. Iedereen kent de vakantiefoto’s van mensen die drijvend in het water hun krant of boek lezen, zonder dat ze zinken. Dat is mogelijk, doordat het zoutgehalte in het water zes keer hoger is dan in andere oceanen. Het is voor vissen en andere dieren daarom onmogelijk om in dit water te leven. Toeristen zoeken deze zee daarentegen juist op. In de bodem van de zee zitten zoveel mineralen dat het een helende werking heeft. Mensen met bijvoorbeeld huidproblemen komen hier naartoe om een modderbad te nemen en te herstellen.
Zwemmen in dit meer is inderdaad een fantastische ervaring. Het warme zoute water prikt een beetje in je huid, maar is tegelijkertijd zijdezacht. Je kunt hier lekker blijven drijven en komt helemaal tot rust. Een mooiere manier om een intensieve maar prachtige rondreis af te sluiten is er niet: we dobberen in het water terwijl de zon ondergaat en we uitzicht hebben op het heuvelachtige landschap van Israël.
