Na drie dagen een klein beetje van Melbourne geproefd te hebben beginnen we aan de Great Ocean Road. Deze route werd aangelegd door Australische soldaten die terugkeerden na de eerste wereld oorlog. En door de lengte is het tevens het grootse monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van deze oorlog.
Officieel begint één van de bekendste routes van Australië net voorbij het dorpje Torquay. De welbekende boog over de weg geeft het startsein voor 240 kilometer gegarandeerd wegkwijnen; het uitzicht is namelijk overal adembenemend.
Voordat wij echt starten met de route verblijven we twee nachten in Torquay. Het is de ideale uitvalsbasis voor ieder beginnend surfer: kleine golven en een grote baai. Handig om nog even te oefenen voordat je bij de East Coast arriveert en je naast alle gevorderden dobbert.
De opties om te overnachten in Torquay zijn, net als langs de rest van de Great Ocean Road, niet bijzonder ruim. Omdat wij reizen in een normale auto en geen tent mee hebben zijn bijna alle campings uitgesloten. Hotels en hostels zijn er vrij weinig. Motels vind je wel langs de gehele route, al zijn die stukke minder gezellig in mijn optiek.
Even goed zoeken dus en zo kwamen we in Torquay terecht in een klein hostel (Bells Beach Hostel) op vijf minuten van het strand! De avonden zijn perfect om met Fish & Chips te genieten van de zonsondergang op het strand en daarna een biertje te drinken in een van de tentjes langs de weg. Na twee dagen heb je Torquay van top tot teen gezien en is het tijd om door te gaan.
Wanneer we officieel onder de boog zijn doorgereden is onze eerste stop langs de Great Ocean Road Kenneth River. De weg daar naartoe is echt geweldig. Als je het in één woord zou moeten omschrijven zou het robuust zijn. Alles wat je ziet is groot, wild en lijkt eindeloos te zijn. Kenneth River is onze eerste spot, omdat dit de place to be schijnt te zijn om koala’s te spotten.
Tip: loop of rij de geasfalteerde weg achter het dorpje helemaal omhoog de bossen in. Hier zitten namelijk veel meer koala’s!
Het blijft lastig zoeken en in ons geval waren er ook echt maar heel weinig. Maar een koala is een koala en die hebben we gezien.
De volgende stop langs de Great Ocean Road is Cape Otway. Hier kun je een wandeling maken in het National Park of de vuurtoren beklimmen. Net als alle stops van deze route is ook deze behoorlijk toeristisch. We lopen een rondje en bekijken de vuurtoren vanaf een look out. Genoeg van dit besluiten we en rijden door naar Port Campell.
Op de weg naar dit dorpje passeer je de 12 Apostelen al, deze besluiten we te bewaren voor de volgende dag.
Slapen doe je in het Port Campell Hostel, dit wordt gerund door een Australiër en Nederlander en heeft een eigen brouwerij! Na een rit van toch wel acht uur, is neerploffen op een van de vele banken en een IPA uit eigen brouwerij echt vakantie!
Wanneer ik begin te lezen over dit natuurfenomeen slaat de verwarring toe. Volgens de naam zouden het 12 Apostelen moeten zijn. Volgens het ene blog zijn het er echter slechts 8 en volgens weer een andere site zijn het er maar 7, maar waren het er ooit 12. Raar, en dus zelf maar even gaan tellen.
Los van hoeveel apostelen er nu zijn langs de Great Ocean Road, het is een prachtig natuurfenomeen. De reusachtige rotsen, die over een X aantal jaar gehalveerd zullen zijn. Het broze materiaal breekt namelijk stukje bij beetje af. Een goed voorbeeld hiervan is natuurlijk de London Bridge – geen Apostel – wel een zelfde soort fenomeen. Deze brug naar het platform brak enkele jaren geleden af, waardoor 2 toeristen met heli en al bevrijd moesten worden.
Al met al, een grote must om te zien als je in Australië bent, of het er nu 7, 8 of 12 zijn! Next stop: Philip Island
