De Franse Maurienne Vallei is niet heel erg bekend onder wintersporters en dat is eigenlijk best gek. Er zijn hier namelijk zoveel bijzondere plekken te ontdekken! Karin maakte een roadtrip door de Maurienne Vallei en neemt je in vier delen mee tijdens haar reis.
Hier en daar beginnen we wat blauws te zien, tussen het tot nog toe volledig witte wolkendek. Zou het dan toch? Krijgen we vandaag toch nog die drie typische pieken, de Aiguilles d’Arves zien? Want dat is een van de gaafste dingen aan skiën in Les Sybelles, dat je van overal die markante toppen kunt zien. Alhoewel, die 300 kilometer piste voor slechts een prikkie is ook geen slechte reden om hier naartoe te gaan.
We zijn onze dag begonnen in Saint Jean d’Arves, onze eerste stop in het immense skigebied dat vernoemd is naar het aantal dorpjes dat het gebied telt: ‘Six Belles’, de zes schoonheden. Saint Jean d’Arves voldoet zeker aan die naam. In dit authentieke boerendorpje vind je geen jaren 60-hoogbouw of strakke architectuur waar Frankrijk om bekend staat. Saint Jean is authentiek en kleinschalig gebleven, zoals we ook horen van onze skileraar Yann. Yann zelf is daar misschien wel het mooiste voorbeeld van: hij is niet alleen skileraar, maar ook boer (in de zomer grazen zijn koeien op de alpenweiden waar we nu skiën) en daarnaast ook nog locoburgemeester van de gemeente die maar liefst 283 zielen telt. En dus weet Yann van alles over het gebied: dat er een enorm project gepland staat voor de komende jaren, waarbij vrijwel alle liften vervangen worden door snellere exemplaren, dat de hoogste alpenweide van Europa in dit gebied ligt (bij de top Ouillon, om precies te zijn) en dat je voor de beste lokale gerechten naar La Grenouillère moet.
Vanuit Saint Jean sta je in een mum van tijd in Le Corbier. We warmen op met een aantal fijne blauwe en rode pistes in beide gebieden die dankzij de verse sneeuw van de nacht ervoor in topstaat verkeren, en pakken om onze lunch écht te verdienen een niet-geprepareerde zwarte. We ontdekken al snel dat Le Corbier er heel anders uitziet dan Saint Jean: dit skioord werd in de jaren 60 gebouwd en dat is te zien. Hoogbouw en een echt ‘front de neige’, oftewel een centraal plein waar een aantal liften samenkomen, waar de skischool verzamelt en waar je winkeltjes en restaurants bij elkaar vindt.
De tijdsgeest is terug te zien in de namen van de gebouwen en de bijzondere architectuur van het Office du Tourisme: de gebouwen zijn vernoemd naar Russische satellieten, die destijds voor het eerst gelanceerd werden, en het Office du Tourisme heeft de vorm van een soort ufo. Ondanks dat wij de gebouwen nou niet zo heel belle vinden, zijn ze wel praktisch: ze zijn onderling verbonden door een lange galerij op de begane grond, met winkeltjes, restaurantjes en niet te vergeten de lokale bakkerij. We zien onszelf al, ondanks een gierende sneeuwstorm buiten, lekker onze baguettes en croissants voor het ontbijt in onze pyjama halen.
Na de lunch hebben we geluk: was het ’s ochtends nog bewolkt (erfenisje van de versgevallen sneeuw), ’s middags lijkt het de zon toch te lukken door het wolkendek te komen. En daar zijn ze, onze langverwachte Aiguilles d’Arves! Onverwacht, want opklaringen waren niet voorspeld, maar we krijgen toch nog de kans een paar prachtige uitzichten mee te pikken in dit sympathieke gebied.
We bedenken ons dat je misschien je locatie in het gebied wel kunt bepalen op basis van de kant waarvan je de Aiguilles ziet, maar wij volgen Yann wel gewoon. Die laat ons nog een paar prachtige uitzichten zien, om ons daarna mee te nemen naar La Toussuire.
La Toussuire heeft qua architectuur veel weg van Le Corbier. Jaren 60 hoogbouw en niet echt moeders mooiste. Maar eveneens praktisch, en wat we minstens zo prettig vinden: het tempo van de liften die samenkomen op het front de neige. Daarnaast valt de hoedanigheid van de pistes ons hier ook op: waren ze in Saint Jean en Le Corbier prima en toegankelijk, hier in La Toussuire zijn het échte autobanen. Dankzij de versgevallen sneeuw kunnen we ons hier even helemaal uitleven en carven we tot we erbij neervallen.
Vanuit La Toussuire ski je door naar Saint Sorlin d’Arves, waarna je het hele gebied gehad hebt. Als je flink doorskiet, kun je dit in een dag heen en weer skiën, maar je kunt ook gewoon de skibus terug nemen tussen Saint Sorlin en Saint Jean. Die liggen namelijk niet zo ver uit elkaar, maar per ski moet je via La Toussuire en Le Corbier om terug te komen. Qua architectuur is de cirkel rond met Saint Sorlin: dit is weer een mooi, authentiek dorpje met eeuwenoude boerderijen, barokke kapelletjes en zelfs een kerkje met bijzondere decoratie aan de buitenmuren. Zit je hier, vergeet dan niet te eten in Le Barock: niet alleen lekker eten, maar ook gezellig kletsen met de Nederlandse eigenaar.
Maar het waren toch zes ‘Belles’? Klopt: in onze tocht hebben we Saint Colomban des Villards en Les Bottières niet gehad. Ook dit zijn weer twee authentieke dorpjes, die nog een stuk kleiner zijn dan Saint Jean d’Arves. Hier weinig toeristische bedden en daardoor rustig en écht authentiek, maar voor après-ski moet je hier niet zijn.
Dat laatste vind je eerder in Saint Sorlin d’Arves, want wie kent hier niet de Yetibar? Menig student beleefde hier onvergetelijke nachten – of heeft juist geen benul meer van wat er is voorgevallen. Après-skiën kan in Frankrijk trouwens ook op andere manieren dan met een biertje in de bar: als we rond een uur of zes langs het Office du Tourisme lopen, zien we op de pistes dat er geyoonerd wordt: het lijkt een soort combinatie van een enorme schaats en een slee. Niet alleen de kinderen vermaken zich prima, ook vriendengroepen gaan om het hardst naar beneden en proberen elkaar natuurlijk de loef af te steken.
Door de prima prijzen staan Les Sybelles bekend als ultieme studentenbestemming, maar kom je er tijdens de schoolvakanties, dan is het gezinnen met kinderen wat de klok slaat. Les Sybelles blijken ook voor hen aantrekkelijk: heb je geen grote beurs, maar wil je wel graag skiën met vier of vijf personen, dan zijn Les Sybelles de way to go. Ook Yann geeft dit aan: zelfs na het enorme project dat voor de komende jaren op de planning staat, zullen de prijzen behapbaar blijven. Want dat is wat Les Sybelles is en wil zijn: de ideale combinatie tussen betaalbaar skiën in een indrukwekkend skigebied, waarbij iedereen aan zijn trekken komt dankzij de verscheidenheid van de six belles dorpjes.
Met dank aan: Karin Jurgens.
Foto credits header: diego cervo – Fotolia.com.
