Eiland Tasmanië ligt zo’n 250 kilometer ten zuiden van Australië. Vanaf Melbourne brengt het vliegtuig je er binnen een uur, of arriveer je er binnen acht uur met de boot. Hoewel er op het vasteland van Australië al van alles te zien is, is een bezoek aan Tasmanië geen verkeerde keuze; ook de Australiërs komen hier graag. Genieten van stad en natuur is prima te combineren op het eiland.
Dit deel van het reisverslag zal gaan over de hoofdstad van Tasmanië: Hobart. Het is een schattig, klein havenstadje, gelegen aan de zuidoostkust. De stad heeft zo’n 47.000 inwoners, wat een contrast is met miljoenenstad Melbourne.
Saai is de stad daarentegen niet, er is van alles te beleven. Zo is er iedere zaterdag de grote Salamanca Market, worden er zo nu en dan evenementen gehouden als Tasmania International Arts Festival en net als in Melbourne zie je overal (straat)muzikanten. Daarnaast is het niet verkeerd om langs de haven en wijk Battery Point te lopen. Het bijzondere museum MONA (Museum of Old and New Art) is ook een bezoek waard. Trek hier een hele middag voor uit, want er is heel veel te zien.
Wat Hobart siert, zijn de vele kleine koffiezaakjes en restaurants met een hippe uitstraling. Het veelal jonge personeel kent de kaart goed en komt enthousiast over, en dan is er ook nog al het lekkers dat je voorgeschoteld krijgt. Het zijn niet alleen de toeristen die je hier tegenkomt. Ook het lokale, goedgeklede volk geniet graag van een hapje of drankje op het terras.
Er worden veel verschillende tripjes door de natuur van Tasmanië georganiseerd, zowel dag tours als meerdaagse tours. Als je op Google ‘Tour Tasmania’ intypt, komen er allerlei opties voorbij. De prijs lijkt misschien wat hoog, maar voor Australische begrippen is dit niet het geval – het is nu eenmaal een duur land. Daarbij word je in veel gevallen voor de deur van je ho(s)tel opgehaald en krijg je begeleiding van een goede, veelwetende gids. Een alternatief is natuurlijk om zelf een auto te huren.
Met een dag tour maak je al van alles mee; in de vroege ochtend word je opgehaald en aan het begin van de avond keer je terug. Je komt bijvoorbeeld langs nationale parken en neemt een kijkje bij watervallen Russell Falls en Horseshoe Falls, bezoekt een Wildlife Sanctuary en staat bovenop berg Mount Wellington.
Rond zeven uur ’s ochtends komt de damp nog van de beekjes af en is de omgeving mistig. Terwijl de zon langzaamaan opkomt, trekt dit weg. De gids deelt zijn uitgebreide kennis over het gebied rondom Russell Falls. Zo is er weinig biodiversiteit, aangezien grote bomen het zonlicht blokken voor kleinere planten op de grond. De grote eucalyptus bomen worden in Tasmanië swam gums genoemd – nooit verkeerd om een beetje streektaal te leren. Intussen spoort de gids je aan om een blad van een boom te eten, ‘om het gewoon eens te proberen’. Mocht de uitweg niet meer gevonden kunnen worden, kan de gids in ieder geval vertellen wat je wel en niet kunt eten om te overleven.
Wanneer er een aantal uren later wat hoger gebied in zicht is, neemt de biodiversiteit toe. Dat is dan ook het mooie aan de natuur in Tasmanië: op het ene moment is het er bijna kalend en vervolgens lijkt het of je je in een regenwoud bevindt. Het lijkt daarnaast alsof alles zo puur mogelijk gehouden is: buiten de aangelegde padjes om, gaat de natuur gewoon haar gangetje. Sommige bomen zijn al meer dan duizend jaar oud. Het water in de beekjes kan gedronken worden.
Om weer even op de bewoonde wereld te komen, wordt er een bezoek gebracht aan Bonorong Wildlife Sanctuary, waar uitgelegd wordt over de wilde dieren in Tasmanië. Zo heeft de Tasmaanse duivel zijn naam te danken aan de vroegere ontdekkers van het eiland, die het gegil van de beesten aanhoorden voor de duivel. Ze komen alleen ’s nachts tevoorschijn, dus de ontdekkers konden slechts een geluid identificeren – dat moet natuurlijk angstaanjagend geweest zijn. Naast dit soort interessante weetjes, kun je in Bonorong wombats en koala’s aaien. Is dat geen dream come true?
Waar je vanaf het laaggebied in stad Hobart tegen berg Mount Wellington aankijkt, sta je er tijdens de tour bovenop. Vanaf hier kijk je uit over de hele stad en de rivier Derwent die er langs stroomt. Het uitzicht is adembenemend – zeker voor ons Nederlanders, die bergen niet zo vanzelfsprekend vinden.
Anna Schouten (21) is (stukjes) schrijver, blogger en fotograaf. Daarnaast is ze bezig met haar studie Communicatie- en Informatiewetenschappen aan Universiteit Utrecht. Momenteel woont en studeert Anna in Melbourne, Australië, als exchange student Journalistiek. Haar verhalen en meer informatie lees je op haar blog ookannadoetdingen.com.
Verder lezen over Australië
Algemeen04.07.2022
Algemeen07.02.2022
Algemeen16.02.2020
Vliegen02.07.2018
Stedentrips07.06.2018
Natuur25.05.2018
Zomer30.03.2018
Stedentrips23.03.2018
